De meeste mensen krijgen direct levendige beelden van wilde orgies en slemppartijen wanneer het gaat over eten en drinken bij de Romeinen. En misschien geheel terecht?!

“Zij werden gevolgd door een dienbak met een geweldig grote ever er op met een vrijheidsmuts op zijn kop. Aan de slagtanden van ‘t dier hingen twee uit palmtakken gevlochten mandjes, het ene met verse, het andere met gedroogde dadels gevuld. Ook deze biggetjes mochten de gasten als geschenk meenemen. Intussen verscheen voor ‘t aansnijden van de ever niet Deelman, die de vogels had gesneden, maar een reusachtige kerel met een lange baard, die beenkappen en een veelkleurig-geweven jachtmanteltje droeg. Deze trok een jachtmes en gaf de ever een flinke stoot in de zijde: en ziet, uit de wonde vlogen lijsters te voorschijn. Vogelvangers stonden met lijmroeden gereed en vingen ze in een ogenblik terwijl ze door de zaal rondfladderden. “
 Uit de Satyricon van Petronius (Romeinse schrijver uit 27- 66 na Chr),
Het feestmaal van Trimalchio. Beschrijving van een fictief diner

Los van dergelijke excessen hebben gezamenlijke maaltijden ook in onze huidige maatschappij een belangrijke functie; het is niet alleen lekker en gezellig , maar ook ondersteunt het vaak  ons sociale netwerk. Dit was zeker niet anders in de Romeinse maatschappij waar status verwerven en ‘netwerken’  (voor de elite) mogelijk nog belangrijker was dan in onze huidige maatschappij.
Het organiseren van gezamenlijke banketten (een convivium) was daarmee een reflectie van iemands rijkdom, van iemands (goede) netwerk, diens ontwikkeling en verfijnde smaak. Kortom, het bepaalde het publieke imago en reputatie. Maar ook voor de gasten was het naast een avond heerlijk eten en drinken, tevens een proef van hun ontwikkeling en goede smaak. Het was de plek waar zaken werden gedaan, politieke banden werden gesmeed of […]